Chinese douane

Op de laatste dag van onze reis hadden we een mooi souvenir gekocht: een grote bronzen Chinese draak. In het antiekwinkeltje hadden ze ons verzekerd dat dat bij de grens geen enkel probleem zou opleveren, we kregen er zelfs een formuliertje met een indrukwekkende stempel bij. Dat zouden we alleen maar hoeven laten zien.
Op het vliegveld aangekomen gingen onze tassen de scanner in. Voor de zekerheid hadden we de draak ingepakt en zo goed mogelijk verstopt in mijn rugtas -hij kon er nauwelijks in-, maar ik had natuurlijk al lang door dat die scanner zo'n metalen voorwerp van een paar kilo niet zou missen. En ja hoor: toen er op de monitor een prachtig silhouet van een draak verscheen werd de lopende band stilgezet.
Twee grenswachten in uniform begonnen met elkaar te smoezen en keken en wezen op de monitor.
'Hm, foute boel....' dacht ik direct.
Eén van de mannen kwam op mij af gelopen.
'Heeft u toevallig ook een mes bij zich?' vroeg hij.
'Nee, natuurlijk niet!' lachte ik opgelucht.
'Maak dan het voorvakje van uw tas maar even open.'

Ik kon me wel voor mijn hoofd slaan toen ik in het voorvakje mijn geliefde zakmes vond. De 'Wenger 177105' die ik jaren geleden van H. op mijn verjaardag had gekregen, die al op zoveel kampeervakanties en fossilhunts mee geweest was, zat per ongeluk in de verkeerde tas.
Overbodig om te zeggen dat ik hem daar, op het vliegveld van Peking, moest achterlaten.
Ik hoop dat een één of andere Chinees er hartstikke gelukkig mee is.

Vandaag kwam met de post een nieuw zakmes.
Natuurlijk weer de 'Wenger 177105'.