Chinese souvenirs

Op zoek naar wat leuke dingetjes om mee te nemen naar huis waren we in een groot warenhuis terecht gekomen. Om eerlijk te zijn waren we hier nu voor de derde keer, want we hadden al door dat deze Hong Qiao Silk-Pearl Market één van de beste plekken van Peking was, qua souvenirs.
Het was er zo groot als bij de bijenkorf, maar dan helemaal vol met heel erg kleine kraampjes met o.a. kleding, juwelen, beeldjes, wierrook, schoenen, koffers en electronica. Alles natuurlijk van de meest bekende merken, en alles nep. Dat gaven die verkoopstertjes meestal ook wel toe.
We hadden natuurlijk wel door dat zij veel te veel vroegen voor dat nepspul, dus dan gingen we wat afdingen tot we het voor de helft van de prijs kregen. Later bleek dat nog veel te veel want met 20% van de vraagprijs waren ze ook altijd tevreden.


Onderhand hadden we er eigenlijk nog een tas bij nodig om al onze spulletjes mee te kunnen nemen.
H. stond met het ene verkoopstertje te onderhandelen over een nep-Samsonite koffer die tien dollar zou moeten kosten. Ik dacht: laat ik eens een praatje maken met die andere, die me wel vriendelijk leek.
Ze spraken allemaal goed Engels dus daar kon ik me geen buil aan vallen, maar ik zal het hier even in het Nederlands weergeven.

"Dus... werk je hier iedere dag?" vroeg ik.
"Ja ja, iedere dag," zei ze, "zeven dagen per week!"
"Wow! En hoeveel vakantiedagen heb je dan per jaar?"
Ze moest even nadenken.
"Nou..., met Chinees Nieuwjaar hebben we vier dagen vrij....."
"En verder?"
"Verder niet. Ik werk hier dus 365 min 4 = 361 dagen per jaar," zei ze.
Ik vond dat echt niet te geloven.
"En wat voor werktijden heb je dan?" vroeg ik.
"Ik ben hier om 7:30, en ik ben om 19:30 weer thuis...."

H. had ons gesprekje wel een beetje gevolgd, en opeens voelden we ons nogal bezwaard. Deze meisjes stonden hier 361 dagen per jaar, 12 uur per dag te werken, en moesten elke dag tegenover hun baas verantwoorden hoeveel geld er verdiend was.
En dan hadden ze waarschijnlijk nog een hartstikke goede baan, voor Chinese begrippen: lekker binnen & droog, met nog een heleboel andere verkoopsters voor de gezelligheid, toeristen om een beetje Engels mee te oefenen.... maar dus absoluut geen vrije tijd. Nou ja, vier dagen per jaar.
Ik geloof dat we die koffer toen maar alsnog zonder afdingen voor tien dollar gekocht hebben.... 't was natuurlijk wel een bijna-echte Samsonite.
En die mogen best wat kosten.