Koi

E. belde me op.
'He, ik heb een dode Koi-karper voor je, kun je daar iets mee?'
Hij wist dat ik al een serie vissenschilderijen had gemaakt, van de vissen die ik elke dinsdagochtend op de vismarkt kocht.
Toen ik bij E. thuis was -ik was natuurlijk direct op mijn fiets gesprongen- zei hij:
'O ja, hij is al wel ongeveer een dag of twee dood...'
Dat heb ik die middag geweten.

Maar goed, zo vaak krijg je nou ook niet weer de kans om een mooie Koi te schilderen, dus ik ben er maar aan begonnen. Ik zal er eerlijk bij zeggen dat ik het laatste stukje van het schilderij wel een beetje met de Zuid-Franse slag heb afgemaakt, waarna ik de vis zo snel mogelijk begraven heb.