Tekenen in Mongolië

In Ulan Bataar, de hoofdstad van Mongolië, bezochten we een tempelcomplex. Na een uurtje rondlopen ging ik even zitten om een schets te maken van een van de schitterende gebouwen. Toen ik een poosje bezig was, merkte ik dat er iemand achter me kwam staan.

Ik keek om en zag een vriendelijke oude baas die scherp in de gaten hield of het wel de goede kant op ging met mijn tekening. We spraken elkaars taal niet, en hij verstond ook geen Engels, Duits of Frans, maar toch hebben we samen even overlegd of de schets wel klopte. Hij meende dat ik goed moest opletten of alle verhoudingen wel klopten.
Ik gaf hem daarop mijn potlood en heb hem aan het werk gezet. Hij voegde enkele lijnen aan het papier toe waarover ik dan weer mijn twijfels had, maar ik vond het geweldig leuk dat hij zich er even mee kwam bemoeien. Dat merk je altijd snel: als je ergens zit te tekenen of schilderen heb je al gauw leuk contact met mensen. Dat geldt voor Drenthe tot Mongolië.