Na vijf minuten rijden kwamen we door een stukje met prachtige ochtendnevel, waardoor we ons genoodzaakt zagen de snelweg te verlaten om wat schitterende foto's te gaan maken. Die adders zouden wel even wachten. Hier één van de heerlijke kitschfoto's die er voor het oprapen lagen:
klik aan voor een vergroting
Aangekomen op de heide van het Hijkerveld begon de zon al wat hoger boven de horizon te staan. Dat was een goede zaak, dan konden de koudbloedige adders mooi tevoorschijn komen om wat op te warmen en te poseren voor onze camera's. En zoals we al snel doorhadden, grepen ook de libellen de mooie dag aan om uit hun 'schulp' te kruipen. Hieronder zie je een paar foto's van die beestjes, met het oude omhulsel er nog bij. Daar zijn ze net uit gekropen, om daarna een poos in de zon te gaan zitten wachten tot hun nieuwe lichaam wat steviger is geworden.
Na een aantal uren zo over de heide te hebben gestruind werd het ons duidelijk dat we die adders waarschijnlijk niet zouden vinden. Ik vond het wel bijzonder om te merken dat je voor dit soort mooie natuur helemaal niet naar de Hoge Veluwe hoeft te reizen, maar dat het iets voorbij Assen al vrijwel net zo mooi is: 
Maar, zoals dat ook meestal gaat, als je de hoop bijna opgeeft is de adder nabij. Op een smal paadje tussen de heidestruikjes lag opeens een soort slang."He, hier ligt een dooie!" riep ik naar M, die er direct aan kwam lopen. Terwijl we stonden te kijken, begon de dode slang te bewegen en gleed rustigjes weg tussen de heide. Ik wilde net aanstalten gaan maken om hem (deze giftige adder) uit de bosjes te halen, op de een of andere manier, maar op precies dat moment werden we daar weggestuurd door een soort opzichter; volgens hem zaten we middenin een vogelbroedgebied. Dat was jammer, maar gelukkig had ik er nog wel een foto van gemaakt!
1 comment:
mooie foto's zeg, het lijkt wel of die kevers zo'n leger-camouflage pantser hebben!
Post a Comment