Een paar dagen geleden zat ik ergens te schilderen, toen er een enthousiaste hond uit de bosjes kwam, die hard kwispelstaartend rondom mijn stoel liep, waarnaast ik ook nog een half-affe studie had liggen. Ik ben op zo'n moment altijd bang dat ik een natte hondeneus over mijn schilderijtje of palet krijg. Dit keer wilde ik de verf net gaan mengen toen er een hele kudde schapen op me af kwam:
Maar daarna heb ik lekker ongestoord zitten werken, hoewel er op deze plek wel een heel aantal wandelaars, Nordic Walkers en een hele schoolklas bij me kwamen kijken.
Hieronder het resultaat van deze middag. Het is wel een beetje zo'n schilderij geworden dat je al 30 jaar bij je oma in de kamer ziet hangen, met te paarse heide en een nepgouden lijst er omheen die uit elkaar valt, maar je kunt volgens mij zien dat het een (Drents) landschap is. Ooit wil ik nog eens in Polen een hele serie van dit soort paadjes tussen de velden en langs rivieren gaan schilderen. Ik heb eens gezien dat ze er daar een heleboel van hebben.
2 comments:
ere wie ere toekomt, rutger: bij een beetje oma hangt alleen de bovenste helft van dit schilderij. juist door die lange aanloop die eronder aan hangt, onderscheidt het zich van een schilderij voor oma, en wordt het boven het geenstijl.nl-niveau uitgetild. maar hoor mij - dat weet je vast zelf ook wel!
goed gezien.
ik denk er precies zo over.
Post a Comment